اثر حسین واعظی‌نژاد، کتابی است دربردارنده گفته‌ها و نوشته‌های شهید مطهری درباره پرستش، عبادت، و نماز که از لابه‌لای آثار وی برگزیده و تنظیم شده است. مطالب، درست همان چیزی است که شهید گفته یا نوشته است و جز برخی موارد بسیار جزئی تصرفی در آن‌ها نشده است. کتاب در سه بخش گردآوری گردیده که چکیده آن چنین است: در بخش اول با عنوان پرستش، نسخت از فطری بودن پرستش و وجود گونه‌های مختلف آن از دیرباز می‌گوید و یادآور می‌شود که پیامبران مبتکران پرستش نبوده‌اند بلکه نوع آن و نیز معبود را معلوم داشته‌اند. پیامبران درواقع پرستش منحرف شده را به شکل نخستین آن یعنی یکتاپرستی هدایت کرده‌اند. پس‌ازاین اشاره می‌کند که پرستش بازتابش شناخت انسان از خداوند است، سپس مفهوم پرستش و پرستش قولی و نقلی و محتوای آن دو را یاد می‌کند و به رابطه عشق و پرستش و اخلاق و پرستش می‌پردازد، آنگاه از عمومیت پرستش در هستی و پرستشگری همه پدیده‌ها و لزوم پرورش حس پرستش در آدمی می‌گوید. بخش دم درباره عبادت است. در این بخش نخست عبادت را نیاز روحی بشر، راز آفرینش، پیما الهی، مأموریت انسان، نشانه ایمان و سرلوحه تعلیمات اسلام می‌خواند و هریک را اندکی شرح می‌دهد سپس از ابعاد عبادت در اسلام، تفکر در عبادت، پیوند عبادت و ولایت، توحید در عبادت، شرکت در پرستش، و... مسائل دیگر مرتبط با عبادت و برخی از اعمال عبادی را می‌آورد. سپس رابطه عبادت و عرفان بیان می‌کند و از عبادت، زهد، عرفان و اینکه هدف عارف از عبادت چیست، تلقی عارفانه از عبادت، رابطه زهد و معرفت افاضی و حصول کمالات معنوی در سایه بریدن از تعلیقات مادی یاد می‌کند. در ادامه از پیدایش جاهلان متنسک و عابدان روشنفکر و زیان آن‌ها برای دین می‌گوید بعد به میانه‌روی در عبادت و پرهیز از هرگونه افراط در عبادت اشارت می‌کند. بخش سوم به نماز که رأس عبادت است اشاره و بر اهمیت نماز، شب‌زنده‌داری و جلوه‌هایی از عبادت معصومان، راه‌های آشنایی کودکان با نماز، نماز استخفاف و.. یادآور می‌شوداثر حسین واعظی‌نژاد، کتابی است دربردارنده گفته‌ها و نوشته‌های شهید مطهری درباره پرستش، عبادت، و نماز که از لابه‌لای آثار وی برگزیده و تنظیم شده است. مطالب، درست همان چیزی است که شهید گفته یا نوشته است و جز برخی موارد بسیار جزئی تصرفی در آن‌ها نشده است. کتاب در سه بخش گردآوری گردیده که چکیده آن چنین است: در بخش اول با عنوان پرستش، نسخت از فطری بودن پرستش و وجود گونه‌های مختلف آن از دیرباز می‌گوید و یادآور می‌شود که پیامبران مبتکران پرستش نبوده‌اند بلکه نوع آن و نیز معبود را معلوم داشته‌اند. پیامبران درواقع پرستش منحرف شده را به شکل نخستین آن یعنی یکتاپرستی هدایت کرده‌اند. پس‌ازاین اشاره می‌کند که پرستش بازتابش شناخت انسان از خداوند است، سپس مفهوم پرستش و پرستش قولی و نقلی و محتوای آن دو را یاد می‌کند و به رابطه عشق و پرستش و اخلاق و پرستش می‌پردازد، آنگاه از عمومیت پرستش در هستی و پرستشگری همه پدیده‌ها و لزوم پرورش حس پرستش در آدمی می‌گوید. بخش دم درباره عبادت است. در این بخش نخست عبادت را نیاز روحی بشر، راز آفرینش، پیما الهی، مأموریت انسان، نشانه ایمان و سرلوحه تعلیمات اسلام می‌خواند و هریک را اندکی شرح می‌دهد سپس از ابعاد عبادت در اسلام، تفکر در عبادت، پیوند عبادت و ولایت، توحید در عبادت، شرکت در پرستش، و... مسائل دیگر مرتبط با عبادت و برخی از اعمال عبادی را می‌آورد. سپس رابطه عبادت و عرفان بیان می‌کند و از عبادت، زهد، عرفان و اینکه هدف عارف از عبادت چیست، تلقی عارفانه از عبادت، رابطه زهد و معرفت افاضی و حصول کمالات معنوی در سایه بریدن از تعلیقات مادی یاد می‌کند. در ادامه از پیدایش جاهلان متنسک و عابدان روشنفکر و زیان آن‌ها برای دین می‌گوید بعد به میانه‌روی در عبادت و پرهیز از هرگونه افراط در عبادت اشارت می‌کند. بخش سوم به نماز که رأس عبادت است اشاره و بر اهمیت نماز، شب‌زنده‌داری و جلوه‌هایی از عبادت معصومان، راه‌های آشنایی کودکان با نماز، نماز استخفاف و.. یادآور می‌شود