نماز در سیره و سخن امام هادی علیه‌السّلام

این نوشتار در مقامِ بیان گوشه‌ای از سیره عبادی امام دهم علیْهِ‌السّلام است و در مقام بیان احکام نماز نیست؛ لذا باید توجه داشت، ممکن است برخی از روایات با فتاوای برخی از مراجع عظام تقلید متفاوت باشد؛ چراکه برای استنباط احکام شرعی در غیابِ امام معصوم، مراجع تقلید با مجموعه‌ای از آیات و روایات معصومین بر اساس مبانی فقهی و اصولی- اجتهادی فتوا می‌دهند. و در پنج فصل به این شرح تنظیم شد، فصل اول: زندگی و زمانه امام هادی علیْهِ‌السّلام؛ فصل دوم: اهمیت و جایگاه نماز و سیره عبادی امام؛ فصل سوم: آداب و احکام نماز؛ فصل چهارم: نمازهای خاص و نماز زیارت؛ فصل پنجم: دعا و نماز. شایان ذکر است که مطالب فصول، صرفاً بر اساس روایات امام هادی علیْهِ‌السّلام تنظیم شده است و تحلیل، ارزیابی و یا تکمیل با سایر روایات مدنظر نبوده است. باید دقت داشت که حجم اخبار از سیره ائمه متأخرِ ما، به‌ویژه امام جواد و امام هادی و امام عسکری علیهِمُ‌السَّلام به جهت فشارهای حکومتی و محدودیت‌های ایجادشده برای آن بزرگواران، کمتر از بقیه ائمه به ما رسیده است. از سوی دیگر لازم به ذکر است که به جهت این محدودیت‌ها، امرِ به تقیه همواره در دستور کار حضرات قرار داشته است؛ بنابراین روایات اندک و نیز برخی در مقام تقیه، کار را برای پژوهشگرِ سیره‌شناسی ائمه متأخر ما دشوار می‌سازد. این نوشتار در مقامِ بیان گوشه‌ای از سیره عبادی امام دهم علیْهِ‌السّلام است و در مقام بیان احکام نماز نیست؛ لذا باید توجه داشت، ممکن است برخی از روایات با فتاوای برخی از مراجع عظام تقلید متفاوت باشد؛ چراکه برای استنباط احکام شرعی در غیابِ امام معصوم، مراجع تقلید با مجموعه‌ای از آیات و روایات معصومین بر اساس مبانی فقهی و اصولی- اجتهادی فتوا می‌دهند. و در پنج فصل به این شرح تنظیم شد، فصل اول: زندگی و زمانه امام هادی علیْهِ‌السّلام؛ فصل دوم: اهمیت و جایگاه نماز و سیره عبادی امام؛ فصل سوم: آداب و احکام نماز؛ فصل چهارم: نمازهای خاص و نماز زیارت؛ فصل پنجم: دعا و نماز. شایان ذکر است که مطالب فصول، صرفاً بر اساس روایات امام هادی علیْهِ‌السّلام تنظیم شده است و تحلیل، ارزیابی و یا تکمیل با سایر روایات مدنظر نبوده است. باید دقت داشت که حجم اخبار از سیره ائمه متأخرِ ما، به‌ویژه امام جواد و امام هادی و امام عسکری علیهِمُ‌السَّلام به جهت فشارهای حکومتی و محدودیت‌های ایجادشده برای آن بزرگواران، کمتر از بقیه ائمه به ما رسیده است. از سوی دیگر لازم به ذکر است که به جهت این محدودیت‌ها، امرِ به تقیه همواره در دستور کار حضرات قرار داشته است؛ بنابراین روایات اندک و نیز برخی در مقام تقیه، کار را برای پژوهشگرِ سیره‌شناسی ائمه متأخر ما دشوار می‌سازد.