امیر رجبی

محبوبترین‌ها

مجالی بود از جانب خداوند متعال برای دست‌اندرکاران ستاد اقامه نماز که جوانان را برای مسابقه‌ای بزرگ فرا بخوانند و آنان نیز موفق بودند گوی و چوگان خود را در دست بگیرند و در این میدان بشتابند. آثار رسیده به مسابقه بزرگ تألیف کتاب نماز، گاه در جامه شعر و ادب و گاه لباس تحقیق بر اندام داشت و یا پژوهش و تحلیل، برخی نیز داستان و خاطره بودند گاه به روایتی بلند و گاه به حکایتی کوتاه. اما هرچه بود در آنها شوق و صفا و پاکی موج می‌زد و حتی داوران را نیز به کرانه خویش به تماشا وا می‌داشت. آنهایی که باید برای دیدن و سنجیدن متجاوز از دو هزار آبگینه نور به شتاب رد می‌شدند. در نخستین مسابقه نویسندگان جوان، برخی از آثار برگزیده را توانستیم منتشر کنیم و همچنین چهار جلد از جوانه‌های جوان را که گزارش ناتمام از آثار رسیده به مسابقه اول بود در دسترس همگان قرار دهیم. اما آنچه امروز در دست شما و پیش روی شماست برگزیده‌های مسابقه دوم نویسندگان جوان است که به اشاره داوران در اولویت انتشار قرار گرفته‌اند. در این نوشتار، سعی نویسنده بر آن بوده است تا طرحی نو درانداخته و گامی بسیار کوچک در راهی پُرمخاطره بردارد. روش نویسنده در طول مباحث، بدین ترتیب است که خود، گام به گام با خواننده همراه شده و با او نیز طیّ طریق می‌کنم. ادّعایی ندارم تا بر کرسی بنشینم و قیافه‌ای فاضلانه به خود بگیرم و آن‌گاه به نصیحت بپردازم. با توجّه به همین امر در بسیاری از موارد که می‌توانستم مفاهیم و مطالبی را خود با خامه‌ی ناتوان خویش به رشته‌ی تحریر درآورم، مستقیم نقل قول کرده‌ام که کثرت این موارد با روش‌های متداول، هم‌خوانی ندارد، امّا روش بنده چنان اقتضا می‌نماید که خود در عین نوشتن، خواننده‌ی امین همان مطالب و مفاهیم باشم و ذهن خواننده را همواره به این نکته، معطوف دارم که من خود همراه با او این مطالب و مفاهیم را می‌خوانم و مرور می‌نمایم. بنده عقیده دارم که این نحوه و شیوه در نوشتن، تأثیری بهتر و بیش‌تر در خواننده خواهد داشت و او را از مطالب و مباحث یک طرفه خسته نخواهد ساخت. شیوه‌ی بنده در طول این نوشتار، آن است که ابتدا به ترسیم دین و ایمان مذهبی پرداخته‌، لزوم وجود آن را بررسی نموده و عظمت وجودی‌اش را به تصویر کشم؛ و آن‌گاه در ادامه، دین اسلام را مطرح سازم و به تحلیل مختصر آن بپردازم و در نهایت، که تصویری روشن از خیمه و چادر عظیم دین، ارائه دادم، با ذکر این که نماز، ستون این خیمه‌ی بزرگ و باعظمت است، به صورتی منطقی، لزوم نماز و جایگاه آن را مشخّص گردانم؛ از همین رو، لزوم بحث دین و اسلام، خارج از محدوده‌ی نماز نبوده، بلکه نماز تنها در محدوده‌ی دین و ایمان، قابل طرح و بحث می‌باشد.